Manga Prensesi Rumiko Takahashi

Rumiko Takahashi (高桥 留美 子, Rumiko Takahashi), 10 ekim 1957'de, Japonya'da, Nigata'da doðan bir manga yazarý ve çizeridir. Mangalarý (ve onlardan uyarlanan animeleri) Avrupa ve Amerika Birleþik Devleri'nde çok popüler olmuþtur. Dünyada en çok okunan çizgi roman çizeridir; çeþitli eserleri 100 milyondan fazla satmýþtýr. Japonya'daki en zengin kadýnlardan biri ve en zengin mangakadýr (2004 yýlýnda, bir milyon euro vergi ödemesi gerekti). "Manga prensesi" olarak da adlandýrýlmýþtýr.

Rumiko Takahashi'nin çocukluðunda mangalara pek fazla ilgisi yoktu ve sonradan ilgisini çekti. Tokyo Üniversitesine yaptýðý bir ziyareti sýrasýnda, Kazuo Koike'nin (Crying Freeman ve Lone Wolf and Cub mangakasý) açtýðý manga okulu Gekiga Sonjuku'ya yazýldý. Koike'nin tavsiyeleri üzerine, 1975 yýlýnda Bye-Bye Road ve Star Futile Dust gibi ilk doujinshilerini yayýmlamaya baþladý. Kozue Koike öðrencilerini sýk sýk ilginç ve iyi tasarlanmýþ karakterler oluþturmaya teþvik ediyordu ve Takahashi'nin çalýþmalarýnda onun güçlü bir etkisi oldu.

1978'de Shogakukan dergisinin "Genç Sanatçýlar" ödülünü aldý. Ayný yýl, Urusei Yatsura Shonen Sunday'de yayýnlanmaya baþladý. Bu serinin baþarýsý hemen görülmedi ama grafik, özgünlük ve azmiyle iyi yerlere gelebileceði tahmin edilebilirdi. Ancak ailesi pek bu fikre katýlmýyordu ve Rumiko'nun o dönemde mesleði konusunda bir sürü tereddütü vardý.

Sonraki yýllarda Urusei Yatsura'nýn popülaritesi arttý ve Rumiko'nun hayatýný deðiþtirdi. Manganýn 1981'de animeye uyarlanmasýyla baþarýsý daha da arttý. Daha sonra Mezon Ikkoku serisi de Japonya ve diðer ülkelerde ayný baþarýyý gösterdi. Bir sonraki serisi, Ranma ½'nin mangakanýn uluslararasý tanýnmasýnda önemli bir payý oldu.

Bazý serileri oldukça uzun (Urusei yatsura - 34 cilt , Ranma ½ - 38, Inu Yasha - 58, vs) ve týpký Tezuka gibi , o da kendisini "mangalarla evli ve baþka bir þey düþünemeyen" biri olarak tanýmlýyor.

Rumiko Takahashi karakter adlarýnýn iki veya üç anlamlý olmasýna dikkat eder ve karakterlerin psikolojisine çok önem verir. Karakterin adý bir bakýma o karakteri tanýmladýðý için oldukça önemli bir husustur. Ona göre hikayenin özetlemesi zor olan bir baþlangýcý olmasý iyi deðildir ama karakter bolluðu ve aralarýndaki etkileþimleri hikayeyi daha karmaþýk ve büyüleyici yapmasýna katkýda bulunur.



Daha çok romantik komedileriyle tanýnsada Rumiko ayný zamanda Mermaid Forrest gibi çeþitli korku hikayelerinin de yazarýdýr. Takahashi bu hikayelerde kiþiliðinin karanlýk yüzünü gösterir. Eserleri için Amerikan çizgi romanlarý, Çin ve Japon fantastik filmleri (Inu Yasha) ya da gerçekten yaþayan insanlar (Urusei Yatsura'da Çinli þarkýcý Agnes Lum modeline tasarlanan bir karakter) ya da Tatlý Cadý gibi seriler ona ilham vermiþ.


Eserleri
1978-1984: Rumic world ( Fire tripper, Laughing Target ve The Choujo gibi hikayelerin bulunduðu üç ciltlik bir seri)

1978-1987: Urusei Yatsura


1980-1986: Mezon Ikkoku


1984-1994: Mermaid Forest (Ningyo no mori)


1987-1996: Ranma ½ (Ranma nimbu no ichi)


1987-2007: One-Pound Gospel


1994: Rumic Theater 1&2

1996-2008: Inu-Yasha


2005: Rumic Theater 3

2009: Kyôkai no Rinne.

"Mezon Ikkoku" ve "Mermaid Forrest" serilerini oldukça begendim. Ranma 1/2'yi daha bitirmedim ve Inu Yasha'yi da görmek isterim, artik ne zaman kismet olursa .

Bütün o anime'leri bu kadin mi yapmis??? Vay be, hiç de ayni kisiden çikmisa benzemiyordular bana göre