akrostiş karalamalara devam...

Müptelan olmuşum aşkına.
Üzülmedimki geldin hep yanıma.
Zülüflerini açıverdin bana
Engin denizleri yara yara

Yüreğimde hissettim seni
Yaşadım senle sevgini
Elim kalbimde aldın benliğimi
Ne olur müzeyyen sev beni.

Mapuslar dar geldi aşkıma
Üzüntüm yaş oldu yanağıma
Zaten hep senindim
Eksikliğini hissettirme bana

Yüzüm sende güldü sade
Yaşlandım buna yok çare
Ecelim olup parçalasanda pare
Ne olur müzeyyen ol bana yare

Masallar gerçek olmuş
Ümitlerim sensiz solmuş
Zalimlik içine dolmuş
Ebediyen son bulmuş

Yad ellerde yaşarsın
Yüreğinde beni taşırsın
Erişilmez dağlar aşarsın
Ne olur müzeyyen aşkımla yaşarsın


aslında daha iyi olmasını isterdimde bu kadar oldu napim

benim böyle bişey yazamayışıma sinir oluyorum evet evet kıskandım