Hiç bir insani unutmak, bir insandan vazgeçmek,
Bir insani hayatından sonsuza kadar çıkartmak zorunda kaldın mı hiç?
Hani ölmüş gibi, hani uzatsan da elini tutamayacağını bilmek gibi,
Her an kapından içeri gülümseyerek gireceğini bekleyip
Ama aslinda hiç gelemeyeceğini de bilmen gibi.
Ne zor şey değil mi ölmediğini bilmek, ama ölmüş gibi ulaşılmaz olması artık o insanın sana,
Ne kadar katlanılmaz bir gerçek değil mi sen hala bu kadar sevgili iken?
Özlemek, bu kadar özlemek, etini kemigini yakarcasina özlemek... Çok kötü degil mi?
Bu kadar özleyip onu görememek, ona dokunamamak, onu işitememek...
Biliyorsun degil mi?
Ne kadar umutsuz bir arayıştır o, kalabalık caddede geçen binlerce yüze bakmak
Belki bir kez daha görebilmek için o yüzü,
Belki biraz önce geçti bu kaldirimdan diye düşünmek,
Belki şu an arkamda yürüyen insanlarin içinde bir yerde demek,
Belki şu an üzerimdedir gözleri diye paranoyalar yaşamak ne zordur degil mi?
Ne kadar eritir insani farketmeden.
Sende biliyorsun degil mi bunlari?
Bir sinema koltuğunda sende iki kişi gibi oturdun mu hiç?
Hiç iki kişi gibi zevk aldın mı bir konserden yalnız başına.
Güzel bir kafe keşfettiğinde, güzel bir film seyrettiğinde, güzel bir şarkı dinlediğinde
güzellikleri oraninda eksik kaldiklarini hissettin mi paylasamadigin için onunla.
Bir barın kalabaliğinda hiç yarım vücudunla sallandin mı ortada?
Hiç iki kişilik beyninle yarım insan olabildin mi?
Baktiginda aynana sadece yüzünün bir yarısını gördüğün oldu mu hiç?
Sana hayatındaki en büyük yoksunluğu yaşatandan nefret edemediğin zamanlar oldu mu hiç?
Gözünün içine baka baka kolunu bacağını kesen bir insanin yüzüne sevgi dolu bir gülümseme ile bakabildiğin zamanlar oldu mu hiç?
Hayatta inandığın bütün değerlerini altüst eden birisine aşk şiirleri yazabildin mi?
Onu içinde korumanın seni yok etmek olduğu zamanlara feda oldun mu hiç?
İçinde ağlayan çocuğa umut şarkıları söyleyemediğin, özlemini, susuzluğunu,
açlığıını gideremediğin zamanlar oldu mu hiç?
Kanayan yarasını gördüğün ama merhem olamadığın zamanlar.
Gücünün, hani o tanrısal gücünün bir çocuğun ağlamasını susturamayacak kadar olduğunu
gördüğün zamanlar oldu mu hiç?