Mutlak varlığımdan uzakta bulduğum ürperişler,savuruyor beni bir yaprak misali oradan oraya. Çırpınmak yok; akıntıya kapılmışım,mağlup... En büyük hayallerden, pis bir kuyunun dibine yolculuk bu...dipte sadece birazcık karanlık su...
Ve o kadar yorgunum ki kaldırıp kafamı, aydınlığa bakmak bile gelmiyor içimden.. Şimdi havada asılı kalmış bir su taneciği gibiyim.Ya çok yalnız,ya çok görünmez....
"-acı-"maktan hiç bu kadar korkmamıştım.Yaşlandım çok çabuk, ciğerlerim dolarken bu ağır nefeslerle.
Acaba hiç mi umut yok bizim için? Ya da umudumuz "Allahtan ümit kesilmez..." cümlesindeki kadar mı umutsuz?
Vurgun yedim!!? Ya da felç indi kalbime. Farkındayım___hareket edemiyorum.
Konu: Farkındayım___Hareket edemiyorum 
Çarş. 23 Nis. 2008, 20:02
