ben bir otelim____ortasında ömrümün

Benim şehrimde tüm çocuklar küskün doğar şehirlerine.Herbiri büyük bir kentte değil de burada doğdukları için öfkelidirler buralara.Büyük şehirlerin soyut insanları benim şehrimden geçerken “insanlar burada nasıl yaşıyor?” diye düşünür hep…Buranın mahkumlarıysa bağnazlıkla medeniyet arasında sıkışıp kalmış,tüm yeniliklere düşman kesilen bu şehrin insanlarıyla iç içe zar zor nefes alarak yaşarlar.Ve gidenler olur zaman zaman,içlerindeki cesaret kırıntılarını sonuna kadar harcar ve giderler.
Bu şehrin geceleriyle tanıştığım günden beri kaç umut dolu kalp uğurladım;kaç gidiş izledim “kalan” olmanın verdiği buruklukla.Gidenler; giderken “döneceğim;merak etme!” diye söz verenler, hiç durmadılar sözlerinde…Dönmediler hiç onca beklememe rağmen.Bir otele benzetiyorum kendimi şimdi ;hayatlar,insanlar,ayrılıklar,aşklar mutluluklar,yıkılışlar geçip gidiyor içimden acımasızca…..ve “o”………… “o”hiç gelmedi bir daha…..hiç.

Ben bir otelim_________ortasında ömrümün….
Ne kadar da boş…
Tekleyen sokak lambası tek arkadaşım.
Nedendir,temellerim çıkmaz sokaklara atılmış.
Yazık!kaderim baştan terkedilmişlik.
Bir otelim_________ortasında ömrümün…
Tek misafirim kara kediler;çöp bidonları deviren.
Ha!bir de ara sıra uğrayanlar…
Ama onlar hep siyah beyazlar,hep eski zaman.
Geçmişimden dirilipte,henüz sağladığım dinginliğimi
Bozmak için gelen bozguncular…tek hatırlayanlarım.
Bir otelim_______ortasında ömrümün…
Odalarım boş,derbeder…
Şiltelerim sandık lekesi.
Hanidir uğramadın ey yolcu!
Gel,açtım kapılarımı ardına kadar.
Geçte olsa,güçte olsa gelll…
Musluklarım açık kalmış gidişinde;
Kapa onları,duvarlarıma dokunarak çık merdivenlerimden.
Ben bir otelim______ortasında ömrümün…
Ne sonbaharlar geçirdim sensiz.
Kapımdaki ceviz ağacı kaç sarı yaprak attı
Açık,gıcırtılı penceremden içeri…
Ben bir otelim______ortasında ömrümün.
Karşıdaki tahta kurusu banka oturmuş iki kişi…
…iki kalp;kırar camlarımı sen yokken.
Nedense seni hatırlatır,onlar bana hep derinden.
Sana mı benziyordu yoksa o genç?
O yüzden miydi bu yıkılış temelimden?
Gel bu sefer…temelli olsun;dönüşsüz.
Kal bende!mesken belle bu çıkmaz sokağımı.
Senle yeşillenir belki yeniden ceviz ağacım…
…bir tomurcuk verir;yeşil,taptaze,ilk ısırışta acı bir ceviz.
Belki susar artık ağlayıp,inleyen kırık pencerem.
Senleyken kapanır musluklarım…
…tasarruf olur ya hani belki yol yol akan tuzlu sudan…
ben bir otelim______ortasında ömrümün…
tabelam kırık dökük,yazıları silinmiş artık.
Unutulmuşluğun dibinde eski kırmızı bir halı.
Sen gelince serilip dökülür ayakların altına…
Perdelerim açılır;gün görür küf kokulu odalarım.
Sesin doldurur fare tıkırtılı bekleme salonumu…
Gel artık ey yolcu!
Ama gelipte yine terk edeceksen bu eski,harabe oteli…
Çıkarken kapıdan bir kibrit çak ahşaplarıma!
Arkana hiç bakmadan giderken sen,
Hıçkırıklı bir çıtırtı kulaklarında…
Elveda ey yolcu! Elveda…
Ben bir otelin külleriyim şimdi________Noktasında ömrümün.

zynb çok beyendim çok güzel olmuş gerçekten :alkış3:

çok teşekkür ederim misa amane

bişi degil cnm nedemek asıl ben sana teşekkür edrim bizimle paylaştıgın için yazılarını bişi sorcam nasıl yazıyosun bu yazıları?

Acıdan doğar insan:)

bunalım,stres,dert,tasa,sıkıntı en güzel yazılara tohum oluyor bol bol tavsiye ederim..

insan mutluyken öyle oturup da yazamaz..zaten kötü durumdayken ne çare olabilir ki yazmaktan başka.. -kusuyorsun içindeki o karanlığı--

ben ne kadar mutsuz olursam olayım yazamıyorum malesef çok şanslısın

Allahıma şükürler olsun..

Çok güzel gerçekten. Yüreğine sağlık ^^

teşekkür ederimmm..:

Müthiş bir şiirdi.duygularına sağlık.

teşekkür ederimmm:)

güzel bi yazı zynb sayanora zetsubou sensei izledikden sonra üzerine birde bu umutsuzluga düştüm vallaha ya

çok güzeldi zynb gece gece çok iyi geldi.