Biliyorum konuşacak birşeyimiz kalmadı,paylaşacak hiçbir şeyimiz
yok..Yinede yüreğimden sesimin yettiği yere kadar sana sesleniyorum,seninle
konuşuyorum...Bugün sana olan kırgınlığımı rafa kaldırdım sevgimi aldım
avuçlarımın arasına ona sığınıyorum..Cümlelerimi kısalttım..Kelimelerim
buruk,gülüşlerim istenmeyen dudaklarımda..
Bir ihtimal gelişine sığındığımı farkettiysemde engel olamadım gurursuz
ama umutlu hasretine..Bugün gönlümü hoş tutmak istiyorum..İmkansız olan her
rüyaya inanasım geliyor,bir çocuk gibi isteklerimi bastıramıyorum..Çalmayan
telefonuma elim gidiyor,sana halen bende olduğunu ısrarla yazmak
istiyorum...
Bende olan seni hiç kırmadım,değiştirmedim ve hep korudum desemde sende
ki benin nasıl olduğunu,gülüp gülmediğini anlamsız bir sıkıntıyla merak
ediyorum..
İçimdeki güzelliğine,sevgine,değerine inanıp inanmamanı artık
umursamıyorum!...
Üşüyorum ve bu üşüme yalnızlığımdan geliyor ve sarıyor her
tarafımı...Tutunabileceğim hiçbir güzellik yok..Hatırlamaktan usanmayacağım
anılarım dışında..Isınabilmek için onlara sarılıyorum...
Anlamsız ve cevapsız sorular hınzırca sırıtıyor,ben görmemeye
çalışıyorum..Düşler uzak gibi görünüyordu ama yakındı..Belki de görmeyi
istemek gerekiyordu..Gözlerini aç desem kapatacaksın ama kapatma
gözlerini...
Kendime bir demet papatya aldım ama bakmadım falıma..Gözlerimi
gelişlerine verdim,gözlerim bile seni özlemiş..İtiraf ettiler
sonunda.Düşüncelerim gururlu hayallerim ve sevdam değil..Gelseydin kendimi
unutup sana koşacaktım,susturacaktım içimdeki isyanı,kavgaların ortasında
bir güneş gibi doğup ısıtacaktım yüreğini..Sevinçten ağlayacaktım bu
defa,mutluyken hemen sarhoş olmuş gibi,dokunacaktım,sarılacaktım ama
gelmedin,gelemezdin belki de gelmeyede hiç niyetin yoktu aslında....Kendimi
kandırdığımda ağlıyorum.....
Eskiden kimi şarkılar ne kadar anlamlı olduğunu düşünürken şimdi
ayrılığın ardından çalan her şarkı umutsuzluğumu ve sevgimi anlatıyormuş
gibi geliyor..Sevdiğim ne çok şarkı varmış,bunu senin gidişin gösterdi
bana...
Her şarkıda sen varsın,her yerde,her insanda,gündüzde,gecede,uykumda...
Nasıl beceriyosun her yerde olabilmeyi?...Bu bir marifetse eğer,neden benim
yanımda değilsin ki?..Gözyaşlarım asilliğini yitiriyor ve yenik düşüyorum
sevdana...
Gittin!..
Belki de hiç gelmemiştin ben,geldiğini sandım..
Ayak uyduramadım yorgunluğuna..Dudaklarına düşlerimdeki öpüşü
konduramadım..
Kimi zaman bir çocuk oldum gülüşlerinde şimaran,kimi zaman bir
kadın;dokunuşunda kendini bulan..Ama en çokta imkansızın oldum..Her
gelişimde bir kez daha gönderdiğin oldum..İnanamadığın,yenemediğin,üzerinden
atamadığın korkuların oldum..Ağladığın,bağırdığın yada sustuğun isyanın
oldum,sessizlikte boşakan gözyaşların,birikmişliğin oldum.Yüreğindaki kadın
ben olmak isterken,yüreğine sığınan ve tozlanacak olan bir anı
oldum...Haketmediklerin,artık yeter dediklerin ve herşeyin olmak isterken
belkide hiçbir şeyin oldum...Söylesene ben gerçekten senin neyin oldum?
Sesin hep uzakları çağırıyordu,ben üzerime alındım,sana geldim bilseydim
bana ait olmadığını bir seslenişi sahiplenir miydim....
Şimdi bir mevsimlik aşk kaldı ellerimde sadece bir mevsim yaşanan ama bir
ömür gibi gelen aşk....
Kalbime henüz söyleyemedim gittiğini,öğrenirse onunda acı çekmesinden
korkuyorum..Seni halen benimle biliyor ve seviyor... Ama ben kalbime ilk
defa yalan söylüyorum...Gittin! Sevdamın yokluğuna alışabilirim bekli ama
sesinin uzak yolların sonunda olması acıtıyor içimi..Suskunluğun en büyük
silahındı,suskunluğunla vurdun beni asıl acı olan,canımı acıtan unutulmak...
Söylesene unutulmak kime yakışıyor
Unutan sen olsan bile sana bile yakışmıyor........
Merak etme üzerine giydirmedim bu duyguyu,unutulmayan olmak sende daha güzel
duruyor...Görüyosun işte aşk'a ve sana ihanet etmiyorum...
BENİM KIRKINLIĞIM AŞK'A
SEN ÜZERİNE ALINDIN......