Yaprak

Sen hiç kendini
Bir yaprağa benzettin mi?
Yapraklar boldur,
Ama seveni pek yoktur.

İlkbaharda yeşerip, sonbaharda dökülürler.

Sen hiç kendini
Solan bir yaprak kadar yalnız hissettin mi?
Dalından koparken seni
Tutmaya devam etmesi için dua ettin mi?

Ama, korumasız, ayrılırsın özünden.

Sen hiç kendini
Düşen bir yaprak kadar umutlu hissettin mi?
Yere yaklastığın her saniye,
Biri seni yakalayıp tutar diye?

Ve sonunda kendini, tek başına, yerde bulursun.

Sen hiç kendini
Ölü bir yaprak gibi geçici hissettin mi?
Kısa sürede solduğunu
Tükenip yok olduğunu farkettin mi?

Halbuki topraktan gelip toprağa dönmek en temel döngü...

Gerçekten çok güzel olmuş sensei^^

Şiirde her dörtlüğün ardından gelen bir dize bana bitişi temsil ediyor gibi geldi. Yani her biri bir yaprağın yere düşüşü gibi. Onun dışında, insan ve yaprak ile özdeşim kurmak... Ben hiç düşünmemiştim bunu -insan ömrü hariç- ve gerçekten çok hoşuma gitti...

Yüreğine sağlık *-*

=) Degerli yorumun için tesekkür ederim Moongirl

Asıl değerli olan senin şiirin akailili sensei^.^
Ben teşekkür ederim =3

akailili demiş ki:

Sen hiç kendini
Solan bir yaprak kadar yalnız hissettin mi?
Dalından koparken seni
Tutmaya devam etmesi için dua ettin mi?

......

Halbuki topraktan gelip toprağa dönmek en temel döngü...

ruh halime en uygun bölümleri buralar

off duygulandım şimdi nedense böyle duygusal şiirlere gelemiyorum.

nedense umutlu bir son geleceğini düşündüm ben ama bu şiirde. tek yaprak düşüşünden bahsediliyor ama yerde düşmüş aslında kendi gibi bir sürüsü var çünkü. ne bileyim...umutlu demiyim de en azından yalnız olmadığının bilincinde...

Kesinlikle öyle ladonna "En temel döngü" derken demek istedigim de oydu zaten. Herkes tek basina ama sonuçta hepimiz ayni döngünün bir parçasiyiz =)

ama o temel döngü direk 'tek başına doğdun, tek başına öleceksin' şeklinde anlaşılıyor şiirinden ben onu demeye çalıştım

Evet öyle Tek basina dogdun tek basina öleceksin, digerleri gibi

akailili demiş ki:

Sen hiç kendini
Bir yaprağa benzettin mi?
Yapraklar boldur,
Ama seveni pek yoktur.

İlkbaharda yeşerip, sonbaharda dökülürler.

Sen hiç kendini
Solan bir yaprak kadar yalnız hissettin mi?
Dalından koparken seni
Tutmaya devam etmesi için dua ettin mi?

Ama, korumasız, ayrılırsın özünden.

Sen hiç kendini
Düşen bir yaprak kadar umutlu hissettin mi?
Yere yaklastığın her saniye,
Biri seni yakalayıp tutar diye?

Ve sonunda kendini, tek başına, yerde bulursun.

Sen hiç kendini
Ölü bir yaprak gibi geçici hissettin mi?
Kısa sürede solduğunu
Tükenip yok olduğunu farkettin mi?

Halbuki topraktan gelip toprağa dönmek en temel döngü...

cok çok güzel olmuş akailili!!!
tüm yaşanabilecek duyguları şiirinde biraraya getirmişsin,
sevgisizlik, yalnızlık, hayal kırıklığı ve ölümü...

bu yaprakla insanlar arasındaki tek fark galiba, yaprağın 'neden ben? neden ben düşüp solmak zorundayım? herkes gibi yok olup gitmek zorundayım?'' diye sorgulamaması...
doğanın kanunlarına öylece uyması...

ama insanlar sanki bu doğanın kanuna karşı gelmek ister gibi NEDEN? diye soruyor. aslında NEDEN? diye sormalarının sebebi tüm başına gelecek şeyleri engellemek istemeleri...
ama insan ne kadar uğraşırsa uğrassın KADER denen şeyi engelleyemez...

tıpkı bu yaprak gibi herşeyi kendi haline bırakmak gerekir diye düşünüyorum ben...
insanlar doğadan ders çıkmaları gerekir bence...

çok güzel yazmissin kardesim
Hüzünlendim ben de.
Bana orta okulda sinavda yazdigim bir siiri hatirlatti : "Hayat her geçen gün yapraklarindan birini kaybeden bir güldür" (14 dize yazmak gerekiyordu gerçi ve ben sadece 2 satir yazmistim ^^')

Bir de aklima Fruits Basket'ten bu resim geldi :

Harika olmuş sensei gerçekten sıradan kopya çekilerek yazılan basit şiirlerde daha ziyade olduğu kanısındayım.