isimsiz

Umutsuzluk kemiriyor beynimi
Çığlıklar kopuyor benliğimde
Aynalar siper almış gözlerime
Göstermiyorlar

Sigaraların dumanlarından yükseliyor duygularım
Çizgiler çiziyorum yürümek için
Kapadım gözlerimi arıyorum
İlahi gücünü kaybetmiş ruhumu

Okuduğum bir kitapta buldum seni
Saklamışsın en karanlık satırlara
En keskin dönemeçte kaybettim
El aynamın gerçeklerini

Işığımda kaybettim seni
Beni saran dikenli tellerden sarkıyor aynalar
Ölüme çevirmiş elini ayyaş romalı

Şimdi gidiyorum aslanlar bekliyor beni
Sigara dumanları yükselmeye başladı bile
Buşduğu her deliğimden
Son dilek hakkımı kullanıyorum
Aynalardan uzak tut benliğimi....






((( ben bu şiire bir türlü bir isim yakıştıramadım 2006 da yazmıştım ... umarım sizin bir öneriniz olur ))))

bu da guzel olmus isim olarak aynalar koy bence.

çok güzel bir şiir ama kafiye felan yok albertineye katılıyorum aynalar yada aynalar ve ben olabilir...

Gerçekten çok güzel... Açıkçası neden bilmiyorum ama genelde dörtlüklere bağlı kalıp kafiyede serbest olman bana birşeylerden kopmaya çalışıp da tam olarak bitiremeyişi anımsattı.
İsim mevzusunda daha düşünmem lazım uygun isimler bana öyle hemen gelmez =) aklıma gelirse yazarım^^. Yüreğine sağlık...