19.yüzyıl'ın da ünlü Ukiyo-e sanatçısı Tokyo doğumlu
Ando Hiroshige dir(1797-1858)Ressam ve baskı resim ustası,
kibar ve güzel ahşap boyamalarıyla üne kavuşmuştur. Belki de hiçbir Japon ressam, insanın doğaya bağlılığını ve sevgisini, duygusal
ve şiirsel yönleriyle Hiroshige kadar verememiştir. Ayrıca Edo’nun tiyatrolarını ve genelevlerini de betimleyen bu sanatçı, manzara
resimlerinde binalar, köprüler, ağaçlar, kayalar, insanlar gibi pek çok nesneyi detaylı bir biçimde çizmiştir.
Fakat bu gözlemcilik sadece gerçeği tüm ayrıntılarıyla resimlerinde kullanan sanatçı olarak değerlendirilmez.
Geçtiği ve gezdiği yerlerde yaptıkları eskizleri baskı resimleri hazırlarken bazen hayalgücüyle de değişikliğe uğrattığı çalışmalar vardır.
Ukiyo-e’nin realist bir sanat üslubu olduğunu söylemek en azından Batı kavramlarıyla böyle bir izah tarzı geliştirmek gereksizdir.
Ukiyo-e sanatçıları gördüklerini ya da gördüklerine inandıklarını betimlemişler ve böylece görünen olduğu gibi gösterme eylemiyle zengin
fantezi gelenekleriyle karşıtlık oluşmasına meydan vermemişlerdir Resimler ressamlar, basımcılar ve ahşap kalıpçıların ortak girişimleri
sonucunda oluşturulmuş tabi ki devrin önde gelen artistlerinden ve yayıncılarından da destek görmüştür. Ukiyo-e ler daha çok kitapların
içerisinde kullanılırdı, günümüzde kitaplardan bağımsız tek resim olarak da bulunmaktadırlar. Çıktıkları günden itibaren orta tabaka halk
tarafından çabukça benimsenmiş ve bir anda okuryazarlık seviyesinin üst düzeylere çıkmasına vesile olmuştur. Diğer bir taraftan geleneksel
tiyatro kabuki için basılan posterler bir anda tiyatronun popülerliğini arttırmıştır.
Ukiyo-e’de 17.yüzyılın resminden gelen geleneksel resim unsurları hiçbir zaman kaybolmamıştır; buna karşılık her sanatçının kişisel üslubu resimlerine yansımıştır. Her sanatçı kendi üslubunu sadece gerçekliği ifade ederek değil, onu geliştirerek, işleyerek ya da değiştirerek
bulmaya çalışmış, bu değişiklikler başarılı olduğunda kısa zamanda bir gelenek haline dönüşerek takipçisi ve öğrencisi olan okullara
dönüşmüştür.
Ukiyo-e resminin kompozisyon özelliklerini ele aldığımızda ilk ve en çarpıcı özellik olarak diagonal yerleştirme prensibini görmekteyiz.
Ukiyo-e resimlerinde sıklıkla karşılaşılan kompozisyon düzenlemelerinden bir diğeri de resmin ön planına yerleştirilen bir nesnenin bir kısmının
resmin köşeleri tarafından kesilmesi ve tamamının resim yüzeyi üzerinde görülememesidir. Bu kural Batı resminde özellikle ustaların, tıpkı diagonal yerleştirme prensibi gibi resmin iç dinamiklerini arttırmak ve dramatik etkiyi vurgulamak için kullandıkları bir yöntemdir. Japon resminde
ise hadisenin rastlantısallığını ifade etmek için kullanılmış ve köklerini
Zen Budizmi felsefesinde bulmuştur.
d o m o