japonların inançları klasik dini hayattan ziyade tasavvufa benziyor...yaptıkları her işin özüne hakim gibi duruyorlar bunun için de insanın önce kendini bilmesi gerekiyor....
o yüzden de beni birşey taa burdan oraya çekiyor...
dövüş, çiçek, kağıt katlama, yemek, inanç vs vs hepsini sanat şeklinde icra ediyorlar...bunları yaparken de berdush gibi değiller...hayatlarında bir denge var ve bu inanılmaz çekici...
tüketmeye alışmış olan bizlerin asla kuramadığı bir denge bu ve kıskanmamak mümkün değil...
julia roberts'ın son filminde verilmek istenip de yeterince başarılı olunamayan mesajın taa kendisi sanki japonya...